2 oktober: duivels dilemma - walcheren40-45

Jo, dochter van molenaar (38): "Daar stond je dan, je moest weg van de doelen en het afweergeschut, maar heel Walcheren was afweergeschut, dus je wist eigenlijk niet waar je naar toe moest vluchten. Ik was met moeder die ziek was, waar moest je met moeder naar toe? Je bleef nog, je wist niet dat het zo gauw moest gebeuren, je dacht dat kan nog wel een week en langer duren. Mijn vader en mijn broer waren op de molen, ze mochten daar nog hun werk doen ook, dus vluchten was toch niet zo eenvoudig. Mijn broer is met zijn vrouw en kinders weggegaan op aandringen van de kinders want die waren zo bang en zeiden: “iedereen gaat weg, toe vader laten we alsjeblieft toch weggaan.” Wij bleven, omdat moeder ziek was en we wisten niet waar je er mee naar toe moest.”

Molen de Roos (molen van de vader van Jo);
foto van Neeltje Flipse Roelse

Neeltje (47): “Ik loop naar de mensen die nog steeds buiten staan. Wijzer word ik er niet van. Men zegt: "De BBC heeft het gezegd en het zal worden herhaald." Jan komt weer terug en weet net zoveel als ik. We besluiten de zaak maar af te wachten. 's Avonds komt weer hetzelfde bericht voor de eilanden aan de mond van de Schelde. Dan hoor je overal de vraag: "Waar is de mond van de Schelde, waar is dat?" Iedereen meent dat het Vlissingen is, want hier is het Noordzee. En als we zouden besluiten om weg te gaan, waar moeten we dan heen? Walcheren is een vesting, het staat vol bunkers en versterkingen. Toch zien we sommigen 's avonds uit het dorp weggaan, enkelen willen zelfs de nacht buiten doorbrengen.”