Duikershorloge - walcheren40-45

De Scheldemond kwam uiteindelijk na felle gevechten in geallieerde handen, maar de belangrijke haven van Antwerpen was nog steeds niet bruikbaar voor de geallieerden. Vele mijnen blokkeerden de toegangsweg tot deze haven. Na een grootscheepse en wekenlang durende mijnen veegoperatie kon eindelijk de vaarweg worden vrijgegeven (hierbij zijn ruim 100 mijnenvegers ingezet). Op 26 november arriveerden enkele kleine schepen in de Scheldestad, gevolgd door het eerste grote konvooi op 28 november 1944. Maar de Duitse legerleiding maakte het de geallieerden zo moeilijk mogelijk door de vaarweg te saboteren en de konvooischepen aan te vallen. Strijdmiddelen waren onder andere éénmans onderzeebootjes van het type Biber en Molch en tweemans onderzeebootjes van het type Seehund (zie grote foto links).
Op 1 januari 1945 vertrokken er uit IJmuiden 17 onderzeebootjes van het type Seehund met de opdracht om het scheepvaartverkeer in de Scheldemond aan te vallen en zoveel mogelijk schepen tot zinken te brengen. De operatie liep voor de Duitsers op een fiasco uit. Een aantal bootjes kwamen op de Nederlandse kust terecht en van anderen wordt nooit meer iets vernomen. Een van die strandingen was bij de Walcherse badplaats Domburg, 's middags op 2 januari 1945.
De bemanning, die niet wist waar ze waren, verliet de boot en ging op verkenning uit. De standaard instructie was om hun boot op te blazen om de boot niet in handen van de geallieerden te laten vallen. Maar de explosieve ladingen weigerden. De 2 bemanningsleden liepen over het strand, klommen de duinen over en zochten in het ondergelopen Walcherse land naar enige vorm van bewoning. Ze werden ontdekt door een patrouille van de Domburgse ordedienst ter hoogte van het hof Duinwijk. De 2 Duitsers vluchtten de boerderij in. Na een korte confrontatie werden beide Seehund opvarenden gevangen genomen. Het duikershorloge in het Polderhuis (zie twee kleine foto's links) is van een van de twee Duitse bemanningsleden van de Seehund.