Water - walcheren40-45

J.Heyn jr. Verzetsjournalist, in Water over Walcheren: “De weg: er was geen weg meer. Men vond slechts een aaneenschakeling van trechters, bergen en dalen, die de tocht van Domburg naar Westkapelle tot een moeizame wandeling van 3 uur maakten. De bunkers aan weerszijden, sommige verpulverd, sommige alleen maar beschadigd, zijn sprekende herinneringen naast de kadavers van koeien en ander vee. De dieren raakten in de mijnenvelden toen ze, door het water van hun voedsel afgesneden zich door de prikkeldraadversperringen een weg trachtten te vinden naar het wuivend helmgras. Je gaat verder, door de bocht. Dan, ineens zie je de plaats, die de naam Westkapelle draagt. Eerst zag je hier achter de grauwte van het dijklichaam rode daken, die vriendelijke huisjes dekten, eens stonden hier 650 woningen. Met moeite zul je er nu nog een dozijn vinden, die betrekkelijk weinig geleden hebben en die niet in het water staan. 144 stuks zijn zwaar beschadigd en overstroomd. Olievelden, door het gat binnengedreven en terecht berucht, voltooien de destructie, besmeuren de restanten van de huizen met een dikke laag vuil. De rest van Westkapelle is droog, maar volkomen in puin. Voorzichtig zoek je een weg door deze chaos, intussen je realiserend dat je in de hoofdstraat loopt. Vernielde grote steden maken een verschrikkelijke indruk, maar de verwoesting van dit kleine dorp treft je midden in het hart. Dood en verderf gingen over Westkapelle, Speelgoedhuisjes achter de machtige dijk…..ruïnes. Er gaapt een acht meter brede krater. Het water er in is rimpelloos, witte wolkgevaarten spiegelen zich in het oppervlak."